دانستنی‌های گاز آرگون

تا سال 1957، نماد شیمیایی آرگون A بود. در سال 1957،IUPAC موافقت خود را برای تغییر نماد شیمیایی این عنصر به Ar اعلام کرد. آرگون تنها عنصری نبود که نماد آن درسال 1957 دستخوش تغییر قرارگرفت IUPAC همچنین مندلویوم را از Mv به Md تغییر داد.

Argon عنصری شیمیایی در جدول تناوبی است که با نماد Ar و عدد اتمی 18 نشان داده می‌شود. این یک گاز بی اثر است، به این معنی که در واکنش‌های شیمیایی معمول شرکت نمی‌کند. آرگون فراوان‌ترین گاز نجیب در جو زمین است و تقریباً 1% از جو زمین را تشکیل می‌دهد. همچنین در بسیاری از منابع طبیعی دیگر یافت می‌شود، از جمله در آب دریا، سنگ‌های معدنی و برخی از مواد غذایی.

خواص آرگون

Argon یک گاز بی رنگ، بی بو و بی مزه است. این یک گاز خنثی است و در واکنش های شیمیایی معمول شرکت نمی کند. Argon یک گاز سنگین است و چگالی آن 1.784 کیلوگرم بر متر مکعب است. این یک گاز کم فشار است و فشار بخار آن در دمای اتاق 1.33 میلی متر جیوه است. Argon یک گاز غیر قابل اشتعال است و نقطه اشتعال آن 185 درجه سانتیگراد است.

کاربرد ایزوتوپ آرگون برای تعیین قدمت

اکثر مردم با قدمت کربن آشنا هستند، برای یافتن سن چیزهایی که در گذشته زنده بوده‌اند ایزوتوپ رادیواکتیو کربن 14 را استفاده می‌کند. نیمه عمر کربن 14 حدود 5730 سال است و این روش برای مواد با قدمت بیش از 60 هزار سال مفید نمی‌باشد. قدمت پتاسیم-آرگون و آرگون-آرگون به ما این امکان را می‌دهد که سنگ‌هایی که قدمت آنها بسیار بیشتر از این است، قدمت‌گذاری کنیم.

پتاسیم 40 به ⁴⁰Ar و کلسیم 40 تجزیه می‌شود و نیمه عمر آن 1.25 میلیارد سال است. از نسبت پتاسیم 40 به ⁴⁰Ar حبس شده در سنگ می‌توان برای تعیین مدت زمان جامد شدن سنگ استفاده کرد. اخیراً از نسبت ³⁹Ar به ⁴⁰Ar در قدمت گذاری دقیق استفاده می‌شود.

بیشتر آرگون روی زمین از فروپاشی رادیواکتیو پتاسیم 40 به وجود می‌آید و ⁴⁰Ar پایدار تولید می‌کند. بیش از99% Argon زمین 40 است.

یا فاصله گرفتن از زمین، ³⁶Ar فراوانی بیشتری پیدا می‌کند که در مرحله سوزاندن سیلیکون ستاره‌های با جرم حدود 11 یا بیشتر از خورشید زمین سنتز شده است. در طی فرآیند سوختن سیلیکون، یک ذره آلفا به هسته سیلیکون 32 اضافه می‌شود تا گوگرد-36 ایجاد شود، که می‌تواند آلفا-ذره دیگری را به ³⁶Ar اضافه کند، برخی از آنها می‌توانند کلسیم-40 و غیره شوند.

کاربردهای آرگون

Argon در طیف گسترده ای از کاربردها استفاده می شود. برخی از کاربردهای رایج آرگون عبارتند از:

• جوشکاری و برش
• پر کردن لامپ ها و سایر تجهیزات روشنایی
• تولید شیشه
• تولید نیمه هادی ها
• تولید مواد غذایی
• جوشکاری و برش

جوشکاری و برش

آرگون به عنوان یک گاز محافظ در جوشکاری و برش فلزات استفاده می شود. گاز Argon از واکنش فلزات با اکسیژن و سایر گازهای موجود در هوا جلوگیری می کند. این امر منجر به جوشکاری و برشی با کیفیت بالا می شود.

پر کردن لامپ ها و سایر تجهیزات روشنایی

Argon به عنوان یک گاز پرکننده در لامپ ها و سایر تجهیزات روشنایی استفاده می شود. گاز Argon از تبخیر الکترودها و سایر اجزای لامپ جلوگیری می کند. این امر منجر به عمر طولانی تر لامپ ها می شود.

تولید شیشه

آرگون به عنوان یک گاز محافظ در تولید شیشه استفاده می شود. این گاز از واکنش شیشه با اکسیژن و سایر گازهای موجود در هوا جلوگیری می کند. این امر منجر به تولید شیشه ای با کیفیت بالا می شود.

تولید نیمه هادی ها

آرگون به عنوان یک گاز محافظ در تولید نیمه هادی ها استفاده می شود. گاز Argon از واکنش نیمه هادی ها با اکسیژن و سایر گازهای موجود در هوا جلوگیری می کند. این امر منجر به تولید نیمه هادی هایی با کیفیت بالا می شود.

تولید مواد غذایی

آرگون به عنوان یک گاز محافظ در تولید مواد غذایی استفاده می شود. گاز Argon از واکنش مواد غذایی با اکسیژن و سایر گازهای موجود در هوا جلوگیری می کند. این امر منجر به افزایش ماندگاری مواد غذایی می شود.

نتیجه گیری

Argon یک ماده مهم است که در طیف گسترده ای از کاربردها استفاده می شود. این یک گاز بی اثر، سنگین و کم فشار است که در جو زمین فراوان است. Argon در جوشکاری و برش، پر کردن لامپ ها و سایر تجهیزات روشنایی، تولید شیشه، تولید نیمه هادی ها و تولید مواد غذایی استفاده می شود.